Shot fic KayKoong ; เมื่อคุ้งอ่านฟิคเคคุ้ง!?

Shot fic KayKoong ; เมื่อคุ้งอ่านฟิคเคคุ้ง!?

.

.

.

Earn Morison says : เป็นไงบ้างคุ้ง? :)

Koong SUCKSEED says : เรื่อยๆอ่ะเอิญ

ผมก้มลงพิมพ์ตอบเอิญทาง msn

Earn Morison says : แต่เดี๋ยวนี้แฟนคลับคุ้งเยอะนะ เยอะกว่าเราอีก 555+

Koong SUCKSEED says : บ้าเหรอเอิญ จะเป็นไปได้ไงเล่า -3-

Earn Morison says : จริงๆ ไม่เชื่อคุ้งดูนี่

ผมกดเปิดลิงค์ที่เอิญส่งมาให้ด้วยความอยากรู้

'จิ้นเคคุ้งกันม้อยทุกคนนนนน >[]<!!'

...แค่ชื่อกระทู้ก็... - -

ผมแทบจะตกเก้าอี้ นี่แค่ชื่อกระทู้เท่านั้น ผมเลื่อนลงไปดูเนื้อหาของกระทู้...

'อร๊ายยย จขกท.ไม่ไหวแล้วกับคู่นี่!! แค่ออกมาแถลงข่าวก็กรี๊ดพอแล้ว!! แต่มาดูนี่ก่อนค่ะ โมเม้นมากมายของเคคุ้ง แอร๊ยยย เลือดไหลหมดตัวแล้วจ้าเคคุ้ง!!'

ผมแทบจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะกับการสกรีมของจขกท.ตัวดี แต่ผมว่ามุดลงดินไปเลยดีกว่า เมื่อเห็นรูปของผมกับไอ้เคในงานแถลงข่าวเรื่องความสัมพันธ์ แต่ละรูปคือตอนที่ผมมองไอ้เคทั้งนั้น ไม่ก็ไอ้เคมองผมบ้างล่ะ จับแขนบ้าง กระซิบข้างหูกันบ้าง เยอะมากอ่ะ! คือแบบกูไม่หล่อเลยซักรูป TOT รูปตอนทีเผลอทั้งนั้น แถมตัวผมเองยังไม่รู้เลยว่าไปจ้องตาไอ้เคแบบในรูปตอนไหนกัน!!?

'คห.1 ขอบคุณจขกท.แต่ละรูปชวนจิ้นมากกก อ๊ากกก รักเคคุ้งงงงงง!!!!'

'คห.2 อ๊ายพี่คุ้งน่ารักมากเลย ><!!'

'คห.3 พี่คุ้งน่ารักกกกก พี่เคหล่อเว่อร์ อ๊ากกก รักคู่นี้จังงงง -..- รองานแต่งคู่นี้ ก๊ากกก'

'คห.4 เหมือนคห.3 ฮ่าๆๆ แต่งกันเลยเถอะไม่แคร์สื่อขนาดนี้'

'คห.5 เขินนน มองตากันตลอด เดี๋ยวท้องนะคุ้งงงงง >////<'

'คห.6 ฟินนนนนนนนน!!!!!!!! -..-'

ฯลฯ

Earn Morison says : เป็นไง เชื่อเรายัง 555+

Koong SUCKSEED says : นี่มันอะไรอ่ะเอิญ YY

ผมถามเอิญ ไอ้กระทู้บ้านี่มันอะไรกัน เต็มไปด้วยคำพูดน่าขนลุกไม่เอาแล้ว TOT

Earn Morison says : บอร์ดเคคุ้ง 555

Koong SUCKSEED says : เลิกแกล้งเราได้แล้ว สยอง!!

Earn Morison says : อะไรกันเราว่าคุ้งกับเคน่ารักจะตาย เราก็ชอบ 555+

Koong SUCKSEED says : TT

Earn Morison says : คุ้งรู้จักฟิคไหม?

Koong SUCKSEED says : ??

Earn Morison says : เอาไปอ่านเลย เรื่องนี้สนุกมาก เราตามอยู่

ผมกดเข้าไปตามลิงค์ของเอิญอีกรอบ คราวนี้อะไรอีกล่ะเอิญ ยัยผู้หญิงร้ายกาจ T-T (แต่ก็กดเข้าไปดู - -)

'[Fic KayKoong] น้องชาย! เนื้อคู่นายก็คือฉัน!!'

'เรื่องย่อ : แม่หมอปลวกอะไรกันมาบอกว่าผมกับไอ้เคเป็นเนื้อคู่กันใครจะไปเชื่อ หลอกลวงประชาชนชัดๆ!!'

ทีนี้ผมเข้าใจแล้วว่าไอ้ 'ฟิค 'เนี่ยมันคืออะไร! มันก็คือนิยายดีๆนี่แหละ แค่มีผมเป็นพระเอก(นางเอก-..-)คู่กับไอ้เค =[]=!! แถมมีแม่หมอที่เคยทำนายว่าผมกับไอ้เคเป็นเนื้อคู่กันตั้งแต่ชาติก่อนมาร่วมแจมด้วย! แต่เข้ามาแล้วก็อ่านเสียหน่อย ผมกดเข้าไปอ่านตอนแรก...

Earn Morison says : เป็นไงงงงง?

เอิญถาม ผมที่อ่านได้เพียงครึ่งตอนก้มลงพิมพ์ตอบเอิญ

Koong SUCKSEED says : ถ้าเปลี่ยนจากชื่อคุ้งกับเคเป็นชื่ออื่นก็คงสนุกกว่านี้อ่ะ

ผมตอบก่อนจะซ่อนหน้าต่างแชทกับเอิญลงแล้วอ่านต่อ จริงๆแล้วต้องยอมรับนะว่ามันสนุก แต่อ่านแล้วขัดทุกทีเพราะไอ้ผู้ชายง้องแง้งเหมือนผู้หญิงนี่มันดันชื่อคุ้ง!!!! ไม่สมกับไอ้คุ้งผู้มาดแมนคนนี้เลย!!!

ผมใช้เวลาหลายนาทีจมอยู่กับ 'ฟิค' ที่เอิญส่งมาให้จนกระทั่งอ่านจบตอนที่9

'ตอนที่ 10 NC 18+'

เห!! -.,- ต่อมหื่นของผมถูกสะกิดเมื่อเห็นเลขข้างหลังห้อยท้าย NC คืออะไรวะ!? กดๆๆ

'อยากอ่าน NC กดลิงค์โหลดด้านล่างนี้อย่างไวเลยจ้า -.,- pass : shikosuay'

ผมกดโหลดลิงค์นั้นอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็โหลดเสร็จ ผมกดเปิดไฟล์นั้นอย่างรวดเร็ว

'น้องชาย! เนื้อคู่นายก็คือฉัน! ตอนที่ 10 NC 18+’

.

.

.

"นี่มันเหี้ยอะไรกันวะเนี่ย!!!!!"

เสียงของคุ้งตัวจริงร้องดังจนลั่นบ้านด้วยใบหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงสุก พร้อมกับนิ้วเรียวที่กดปิดหน้า'ฟิค'นั้นแทบไม่ทัน...

วันต่อมา..

"คุ้ง ไปเลือกกีตาร์กับกูหน่อยดิ"

เคเอ่ยขึ้นก่อนจะเอามือไปจับไหล่คุ้งเบาๆ

"อย่ามาแตะตัวกู!! ไอ้เหี้ย!"

ผมร้องตะโกนอย่างตกใจพร้อมกับใช้มือปัดฝ่ามือหนานั่นให้ออกไปจากไหล่ของผม อย่ามาแตะ ได้ฉากนั้นใน 'ฟิค'ยังติดอยู่ในหัวกูทุกตัวอักษร!!

"มึงเป็นไรวะคุ้ง?"

เคถามอย่างไม่เข้าใจ แค่แตะไหล่ทำเหมือนมือเขาเป็นแมงมุมอย่างนั้นแหละ

"เปล่า! กูสบายดี!"

ผมตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองดวงตาคมของน้องชาย มองยังไงก็มองไม่ติดโว้ย!!

"มึงไม่สบายแน่ๆเลย.."

เคว่าก่อนจะยกมือขึ้นอังหน้าผากผม

"บอกว่าอย่ามาแตะ! กูไม่อยู่กับมึงแล้ว!!"

ผมรีบปัดมือมันออกอีกรอบก่อนจะหันหลังเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ร่างสูงยืนมองตามหลังอย่างไม่เข้าใจว่าเขาไปทำอะไรผิดว่า ร่างบางถึงแสดงท่าทีรังเกียจเขาขนาดนั้น

.

.

.

'สวัสดีค่ะคุณผู้ชม ดิฉันมาดามมด และรายการ ภาษาPLAZA แหล่งรวมความบันเทิงทางภาษาที่จะพาทุกคนไปซ่ากับภาษาให้ฮากระจาย! อุ๊วะฮ่ะฮะ!"

ผมนั่งกระดิกเท้าบนโซฟาดูหน้าสวยๆ(?)ของมาดามมดในรายการภาษาPLAZA ผมเป็นแฟนคลับตัวยงของมาดามมดเลยนะ ฮ่ะฮ่า น่ารักอ้ะ!! >[]<

ฟุ่บ!

จู่ๆโซฟาข้างๆก็ยุบตัวลงตามน้ำหนักตัวไอ้เคที่ทรุดตัวลงมานั่งด้วย ผมเขยิบหนีทั้งๆที่สายตายังคงจับจ้องไปที่มาดามมด

พอผมเถิบออกมันก็ขยับตามมา โอ๊ยไอ้นี่! อะไรของมึงเนี่ย อย่ามาใกล้ กูทำตัวไม่ถูก YOY!!

ผมเขยิบหนีไอ้เคจนสุดเก้าอี้ ถ้าเถิบอีกก็คงหล่นลงไปกระแทกพื้นแน่นอน มันเขยิบตัวตามผมที่เขยิบจนสุดทาง ผมลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแล้วก้าวขาเดินหนีร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา

หมับ!

มือหนาคว้าเอาข้อมือของผมที่กำลังจะเดินหนี

"มึงโกรธกูเรื่องอะไร?"

เคถาม

"เปล่า กูไม่ได้โกรธ"

ผมตอบแล้วพยายามบิดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุมของมือหนา

"ไม่โกรธแล้วทำไมไม่มองหน้ากู?"

ผมสัมผัสได้ถึงแรงบีบจากมือของไอ้เคที่ออกแรงบีบเพื่อเค้นคำตอบจากปากผม

"เปล่านี่ ก็มองอยู่นี่ไง"

ผมก้มลงไปมองหน้านิ่งๆของคนที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่จ้องได้แค่สามวิก็ต้องเสมองไปทางอื่น เพราะ ตัวอักษรมากมายกลับมาเรียงตัวกันในหัวผมอย่างพร้อมเพรียง พาลให้ผมนึกภาพตามไปด้วย TOT

"ทำไมต้องหลบตา?"

เคซักอีกเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าหลบตาเขา ไม่จ้องมาตรงๆอย่างที่เคยเป็น

"แล้วมึงจะมาจ้องตากูทำไม บอกว่าไม่ได้โกรธไง ปล่อยได้แล้ว"

ผมพูด ยังไม่เลิกพยายามแกะมือตุ๊กแกของไอ้เคที่จับแน่นที่ข้อมือ

"มึงเป็นอะไร ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว?"

เคถามอย่างไม่เข้าใจ ตั้งแต่เมื่อวานที่ปัดมือเขาทั้งๆที่แค่จับไหล่ แล้วมาวันนี้หลบตาไม่ยอมมองหน้ากันตรงๆอีก

"เปล่า!"

ผมตอบเสียงแข็ง มือหนาค่อยๆคลายออกจากข้อมือผมช้าๆ เพราะ รู้ว่าคาดคั้นไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น นอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้วเผลอๆสถานการณ์จะยิ่งแย่ลงกว่าเดิม..

.

.

.

สามวันต่อมา..

ผมเดินใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัวที่เปียกเพราะเพิ่งสระผมเสร็จพร้อมกับเดินไปเปิดประตูห้องนอนเพื่อจะลงไปหาของกินข้างล่าง แต่ทันทีที่ประตูอ้าออกก็พบกับอีกคนที่มีหน้าตาและรูปร่างไม่ต่างจากผมสักเท่าไหร่..

"เค..!"

ผมเผลอร้องชื่อมันออกมาก่อนจะรีบผลักประตูห้องนอนให้ปิดลงเหมือนเดิมไม่ลืมกดล็อคกรประตู

"ไอ้คุ้ง!! คุ้ง!! เปิดประตู!!"

ผมรีบอุดหูไม่ฟังเสียงตะโกนของไอ้เคที่ยืนทุบประตูอยู่ข้างนอก อย่ามาเรียกกู!! เชี่ยกูไม่มีวันอยู่ใต้ร่าง(!?)มึงเป็นอันขาดดดด!!!

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งสัปดาห์ผมก็ยังมองหน้าไอ้เคไม่ติด มองหน้าทีไรไอ้ 'ฟิค' นั่นมันก็ตามมาหลอกมาหลอนผมเสียทุกครั้ง ไอ้คุ้งทำใจไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ TOT!!

"คุ้ง.."

เคเลิกทุบประตู ผมค่อยๆลดมือลงจากหู น้ำเสียงมันดูซีเรียสแปลกๆว่ะ - -

"ออกมาคุยกันได้ไหม?"

"มะ..ไม่เอา!!"

ผมตะโกนตอบตะกุกตะกัก ไม่พร้อม!! กูไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับมึง!!!

"งั้นเราคุยกันแบบนี้ก็ได้.."

ผมยืนจ้องประตูเพื่อฟังคนที่ยืนนิ่งอยู่หลังประตูบานนี้

"เราจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน?"

เคเอ่ยถามพร้อมกับจับจ้องไปที่ประตูราวกับจ้องทะลุมันไปเห็นอีกคนที่ยืนอยู่ในห้อง

"กู...กูก็ไม่รู้"

ผมก้มหน้าลงมองปลายเท้าของตัวเอง ความรู้สึกอึดอัดจุกอยู่ที่ลำคอ

"มึงเห็นใจกูหน่อยได้ไหมวะ?"

ผมกลืนน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากลำบาก

"..."

"กูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะคุ้ง.."

"คือ.."

~rrr rrr rrrrrr rr rrrr~

จู่ๆโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กในกระเป๋ากางเกงของเคก็ร้องขึ้นก่อนที่ผมจะได้อธิบายอะไรให้เคฟัง ผมแอบได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายของไอ้เค

"ครับพี่แอน"

ผมรีบเอาหูไปแนบประตูเพื่อฟังบทสนทนาของไอ้เคกับผู้จัดการวงอารีน่าได้ถนัดขึ้น

"เดี๋ยวแปบนึงนะพี่แอน.."

เคขยี้หัวตัวเองเบาๆก่อนจะก้าวขาลงบันไดไปชั้นล่าง

"อ้าว..ไปไหนแล้ววะ - -"

ผมเอาหัวออกห่างบานประตูเมื่อเสียงก้าวขาของไอ้เคค่อยๆเบาลงตามระยะทางที่ออกห่างจากห้องนอนออกไปเรื่อยๆ

ชิ! ขอสะเอือกหน่อยก็ไม่ได้- -!!

.

.

เคทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับถือสายคุยกับผูจัดการประจำวงดิ อารีน่า

'เค พี่ส่งตารางงานเดือนหน้าให้แล้วเปิดเมลล์ดูหรือยัง?'

"ยัง"

'รีบไปดูแล้วจัดการตัวเองซะ เดือนหน้าเตรียมลุยงานได้แล้วนะ'

ผู้จัดการสาวเตือนอย่างหน่ายๆ อยู่ๆมือกีตาร์ก็ขอกลับบ้านหนึ่งสัปดาห์ทั้งๆที่ตารางงานก็ยังแน่นอยู่ เอาซะทั้งวงทำงานแทบไม่ได้ เห็นเงียบๆแบบนี้ถึงเวลาก็ดื้อไม่ใช่เล่น..

"เฮ้อ..มีปัญหานิดหน่อยอ่ะพี่แอน"

เคถอนหายใจเบาๆอย่างหนักใจ

'อ้าว! ทำไมล่ะ? ทะเลาะกับน้องคุ้งเหรอ?'

"ก็ไม่เชิงอ่ะพี่.."

เคเกาหัว ไม่รู้จะตอบอย่างไร มันหาสาเหตุไม่เจอว่าทำไมคุ้งต้องหลบหน้าเขามานานเกือบสัปดาห์แล้ว

'ยังไงใจเย็นๆแล้วกันนะเค..'

"ครับ"

เคตอบก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกรอบ

'อย่าลืมเปิดดูตารางงานนะ จะกลับกรุงเทพฯเมื่อไหร่ก็โทรบอกพี่ด้วยโอเคไหม?'

"ครับพี่แอน.."

เคกดตัดสายผู้จัดการของตนก่อนจะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อดูตารางงานตามคำสั่งของพี่แอน เคล็อกอินเข้าไปในอีเมลล์ของตัวเองเพื่อดาวน์โหลดตารางงานเดือนหน้าที่พี่แอนส่งมาเป็นไฟล์เวิร์ด เพียงไม่นานไฟล์ตารางงานก็โหลดเสร็จเรียบร้อย นิ้วเรียวคลิกเข้าไปในโฟลเดอร์เก็บไฟล์เมื่อสักครู่แต่ดันไปสะดุดตากับอีกไฟล์ที่อยู่ข้างๆกัน..

'น้องชาย! เนื้อคู่นายก็คือฉัน! ตอนที่ 10 NC 18+’

ไม่ต้องหยุดคิดอะไรสมองก็สั่งให้เขากดเข้าไปดูในทันที

' "เค! ดูหนังกัน!!"

คุ้ง เอ่ยขณะนั่งรถมากับ เค น้องชายฝาแฝดที่พ่วงตำแหน่งคนรักด้วย

"สามทุ่มแล้วเนี่ยนะ?"

เคถามเรียกสติคนข้างๆที่คิดจะดูหนังเอาตอนดึกดื่นแบบนี้ เขาไม่อยากทำอะไรแล้วหลังทำงานเสร็จแบบนี้นอกจากกลับบ้านอาบน้ำนอน

"เออ มันยังทันหนังรอบดึกนะ ไปดูกัน"

คุ้งพูดอย่างร่าเริงผิดกับอีกคนที่แทบจะฟุบคาพวงมาลัยรถเพราะความเหนื่อยอ่อนจากการทำงานในวันนี้

"น่านะ เดี๋ยวนี้ไม่ได้ดูหนังด้วยกันเลยนี่ มึงเอาแต่หลบแฟนคลับ"

"เออๆ"

ร่างสูงจำต้องยอมกลับรถเลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่มีโรงหนังแทนที่จะตรงเข้าบ้านเมื่อเห็นใบหน้าของคนข้างๆที่เริ่มจะงอง้ำแสดงความน้อยใจออกมาให้เห็น อีกเหตุผลนึงก็คือนี่ถือเป็นเวลาที่ดีที่เขาจะได้มาเที่ยวกับคุ้งสักทีหลังจากที่ออกไปไหนมาไหนไม่ได้เพราะจะถูกแฟนคลับรุมทึ้งอยู่นานนับเดือน ดึกๆแบบนี้คนคงไม่เยอะ คงพอจะดูหนังได้ซักเรื่อง..

"กังฟูแพนด้าสองที่ครับ!"

คุ้งพูดกับพนักงานขายตั๋วพร้อมกับเลือกที่นั่งตามใจชอบ โดยมีเคยืนคอยอยู่หน้าร้านขายป๊อปคอร์น เขาให้สิทธิ์คนตัวเล็กกว่าเป็นฝ่ายเลือกทั้งหนังที่จะดูและที่นั่งตามอำเภอใจ

"รีบซื้ป๊อปคอร์นเร็วๆ หนังจะเข้าแล้ว!"

คุ้งยื่นตั๋วหนังให้ร่างสูงก่อนจะหันไปเลือกซื้อป๊อปคอร์นในตู้กระจก

'xxx picture ภูมิใจเสนอ...กังฟูแพนด้า!!"

กร้วม กร้วม

คุ้งนั่งอ่านซับไตเติ้ลพร้อมโยนป๊อปคอร์นเข้าปากไปด้วย

'ย่าห์ ย่าห์!'

แพนด้าตัวอ้วนที่กำลังฝึกปรือฝีมือกังฟูกับท่านอาจารย์ที่ตัวเล็กกว่าหลายเท่า คุ้งยังคงจดจ่อกับเรื่องราวบนจอเธียเตอร์ขนาดใหญ่เบื้องหน้าพร้อมกับป๊อปคอร์นและน้ำอัดลมในปาก ผิดกับคนข้างๆที่เรื่องราวเพิ่งดำเนินมาเพียงสิบห้านาทีก็เริ่มจะยกเปลือกตาไม่ขึ้นเสียแล้ว

'Everybody is Kung fu fighting~'

เพลง Kung fu fighting คลอๆขณะที่เจ้าแพนด้าพุงพลุยกำลังฝึกวิทยายุทธจากอาจารย์ หมั่นฝึกฝนในทุกๆวันจนเป็นกิจวัตรของเจ้าตัวไปแล้ว

ซู้ดด..

คุ้งดูดน้ำอัดลมขณะที่เคพ่ายแพ้ต่อความเหนื่อยและง่วง เมื่อเจอเบาะนิ่มๆกับแอร์เย็นๆก็ไม่ทนฝืนเปลือกตาอันหนักอึ้งให้แสบอีกต่อไป เขาหลับตาลงพร้อมจะเข้าสู่ห้วงนิทราแทบจะในทันที

'จักเป็นเจ้าแห่งยุทธภพ...!!!'

ผ่านมาเกือบกลางเรื่องคุ้งยัดป๊อปคอร์นเข้าจนเต็มปากโดยไม่ทันสังเกตคนข้างๆที่เริ่มจะเข้าสู่ห้วงแห่งความฝันเข้าทุกที..

"อื้อ..ฮื่อ.."

ปากบางหยุดเคี้ยวป๊อปคอร์นพร้อมๆกับเปลือกตาของร่างสูงที่ค่อยๆลืมขึ้นจนเต็มตา

เสียงเหี้ยอะไรวะ!!?

ร่างบางคิดก่อนจะกลืนป๊อปคอร์นทั้งหมดลงคอยกน้ำขึ้นดื่มล้างคอแล้วหันซ้ายขวาหาที่มาของเสียงประหลาด

"อะ..ฮื่ออ.."

ไม่เห็นมีใครนี่หว่า!! คุ้งคิดเพราะเขาจองแถวบนสุดที่ไม่มีใครนั่งแม้แต่คนเดียวมีเพียงเขาและเคที่นั่งด้วยกันข้างบนนี้

"อือ.."

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเงาของคนสองคนยุกยิกๆอยู่ตรงหน้าเขาที่นั่งต่ำลงไปประมาณสามแถว

"อะ.."

คุ้งชะเง้อคอลงไปดูเงาสองเงาที่ยุกยิกไม่เลิกพร้อมกับปล่อยเสียงน่าสงสัยออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็น

"ทำเชี่ยไรกันวะน่ะ.."

คุ้งแอบบ่นกับตัวเองเบาๆแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ขึ้นเพื่อจะได้เห็นกิจกรรมที่เงาดำๆสองเงากำลังปฏิบัติได้ชัดเจนขึ้น

"กลับมาดูหนังเฉยๆเหอะ"

เคกระซิบเบาๆแล้วลากคอพี่ชายให้กลับมานั่งที่เก้าอี้ท่าเดิมแล้วดูหนังไปเงียบๆ

"มึงไม่สงสัยหรือไง?"

คุ้งถามเสียงกระซิบแล้วพยายามชะเง้อดูเงาดำๆที่ก้มๆเงยๆอยู่ข้างหน้าถัดไปอีกสามแถว

"พูดไม่รู้เรื่องจริงๆ"

เคดึงแขนของคุ้งที่ลุกขึ้นชะเง้อดูที่มาของเสียงชวนคิดลึกข้างหน้าจนตัวบางของคุ้งเซไปนั่งทับบนตักของน้องชาย

"...!"

คุ้งเงียบไปเพราะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แข็งขืนจากตัวของร่างสูง คุ้งรีบสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของมือหนาแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเองโดยไม่เอ่ยปากพูดอะไร สายตาจ้องไปที่จอเธียเตอร์ แต่หูกลับอื้อไม่ได้ยินแม้แต่เสียงพากย์ของเจ้าหมีแพนด้าพระเอกของเรื่อง

เวลาเดินผ่านไปราวสองนาทีขณะที่ภาพยนตร์ยังคงดำเนินต่อไป...

"เค..ให้กูช่วยป่ะ?"

คุ้งเอ่ยถามเสียงเบาโดยไม่ได้หันไปมองคนข้างๆ เคเหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนถาม แทนคำตอบนิ้วเรียวของเคยกขึ้นจับปลายคางมนของคุ้งให้หันมาก่อนจะใช้ริมฝีปากบางของตนกดลงกับริมฝีปากนิ่มของคุ้งอย่างไม่ปฏิเสธคำถามจากริมฝีปากนิ่มนั่น

"อื้อ.."

คุ้งครางออกมาในลำคออย่างเผลอไหลขยับริมฝีปากตามริมฝีปากหนาที่บดขยี้อย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนของเคถูกส่งเข้ามากวาดต้อนไปทั่วโพรงปากเล็กโดยไม่ลืมเกี่ยวตวัดลิ้นหยอกล้อเรียวลิ้นเล็กที่ดูเหมือนไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการจูบมาก่อน

เมื่อริมฝีปากหนาตักตวงความหวานจากโพรงปากเล็กจนพอใจแล้ว ลิ้นหนาค่อยๆผละจากริมฝีปากบางลากผ่านแก้มเนียนใสไปจนถึงใบหู

"อ๊ะ.."

คุ้งร้องก่อนจะยกไหล่ขึ้นด้วยความจั๊กจี๋เมื่อเคเป่าลมเข้ามาในหูเล็กเบาๆก่อนจะขบเม้มที่ติ่งหู

"อื้มม.."

คุ้งแหงนหน้าเพื่อให้ริมฝีปากร้อนของน้องชายซุกไซร้บริเวณซอกคอได้สะดวก เคดูดเม้มที่คอขาวจนเกิดร่องรอยสีกุหลาบพร้อมกับสอดมือเข้ามาลูบไล้แผ่นหลังเนียนละเอียดใต้เสื้อยืดตัวบางของคุ้ง

"เคพอแล้ว.."

คุ้งเอ่ยเบาๆก่อนจะใช้มือดันไหล่ของเคให้ออกห่างตัวเบาๆ

"มึงจะให้กูช่วยไม่ใช่เหรอ.."

มือบางเลื่อนไปปลดเข็มขัดที่รัดระหว่างเอวของร่างสูงก่อนจะจัดการปลดกางเกงยีนส์ตัวเก่งของเคออกช้าๆ นิ้วเรียวบางลากสัมผัสแก่นกายแข็งขืนผ่านเนื้อผ้าบางชั้นในกางเกงยีนส์สีซีด

คุ้งค่อยๆดึงชั้นในออกแม้ภายในโรงหนังจะมืดแต่ก็ยังคงเห็นแก่นกายของร่างสูงที่ชูชันขึ้นมาเพราะอารมณ์วาบหวาม

ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนาน คุ้งก้มลงใช้ลิ้นเล็กเลียวนรอบส่วนปลายแก่นกายของร่างสูงก่อนจะใช้โพรงปากนิ่มดูดดุนที่ปลายส่วนอ่อนไหวของเคเบาๆ เคกัดฟันแน่นเพื่อข่มไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกมา ก้มลงมองร่างเล็กกว่าที่กำลังปรนเปรอตนเองพรางเอามือลูบไล้ทั่วแผ่นหลังเนียนใต้สาบเสื้อบางของคุ้งที่ราบไปกับเก้าอี้ในโรงหนัง

โพรงปากนิ่มครอบครองแก่นกายจนหมดแล้วค่อยๆขยับปากขึ้นลงช้าๆเป็นจังหวะ ปากและลิ้นทำงานประสานกันเป็นอย่างดี จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะครางออกมาเสียงต่ำ..

"อื้อ.."

ลิ้นร้อนของคุ้งเร่งจังหวะการปรนเปรอให้วาบหวามยิ่งขึ้น โพรงปากนิ่มดูดดุนที่ส่วนปลายของแก่นกายแข็งขืนอีกครั้งก่อนจะไล้ขึ้นลงในจังหวะที่เร็วขึ้นอีก

"เร็ว..."

คุ้งช้อนตาขึ้นไปมองใบหน้าชุ่มเหงื่อของน้องชายฝาแฝดที่ใกล้จะถึงที่หมายขึ้นทุกทีก่อนจะรีบเร่งจังหวะการปรนเปรอขึ้นอีกเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่คุอยู่เต็มอกร่างสูง ลิ้นเล็กสร้างความสุขสมแก่ร่างสูงเมื่อสัมผัสอุ่นชื้นลากผ่านแก่นกายขึ้นลงเป็นจังหวะที่ค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"คุ้ง..!"

เคร้องเรียกชื่อของคุ้งก่อนจะปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาจนเต็มโพรงปากเล็กที่ยังคงครอบครองส่วนนั้นอยู่ ลิ้นเล็กทำหน้าที่ไล้เลียทำความสะอาดคราบขาวขุ่นของร่างสูงอย่างไม่นึกรังเกียจ

หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจ เคจัดการแต่งตัวให้ตัวเองเรียบร้อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช่นเดียวกับคุ้งที่ยกมือขึ้นเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนจะมองไปที่จอใหญ่ตรงหน้าต่อไปราวกับเหตุการณ์เมื่อกี้มันไม่ได้มีอะไร

แต่แล้วความสงบก็เกิดขึ้นได้ไม่นาน มือหนาของเคเริ่มจะซุกซนอีกครั้ง มือหนาลากผ่านริมฝีปากบางของคนข้างลงมาที่ลำคอระหงส์ต่อด้วยหน้าอกบางที่มือใหญ่สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่เต้นแรงและเร็วจนผิดจังหวะไปหมดของร่างเล็กกว่าที่นั่งอยู่ข้างๆ

"อะไรเล่า!!"

คุ้งหันมาปัดมือหนาพร้อมกับดุเสียงกระซิบอย่างรำคาญ

"ป็อปคอร์นไหม?"

เมื่อเห็นว่าพี่ชายเริ่มจะรำคาญจึงหยิบของกินเข้ามาเพื่อทำให้อารมณ์ของคุ้งดีขึ้น ร่างบางพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปคว้ากระป๋องป็อปคอร์นจากมือร่างสูง แต่พอมือบางเอื้อมไปถึง กระป๋องป็อปคอร์นก็ลอยไปห่างมือคุ้งโดยฝีมือของคนตัวสูง

"เอาป็อปคอร์นมาไอ้.."

ยังไม่ทันที่คุ้งจะพูดจบประโยคดี เคก็รีบโยนป็อปคอร์นในกระป๋องเข้าปากตัวเองแล้วใช้มือลากคอคุ้งเข้ามาประกบจูบในทันที ลิ้นหนาส่งชิ้นป็อปคอร์นเข้าโพรงปากเล็กอย่างรวดเร็วก่อนจะใช้ลิ้นร้อนลากผ่านจนทั่วริมฝีปากนิ่ม

เคค่อยๆผละริมฝีปากออกอย่างช้าๆ รสหวานที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นไม่ใช่รสหวานของป็อปคอร์นหากแต่เป็นรสหวานจากปากเล็กที่ไม่อาจหาที่ใดเหมือน..

"มึงนี่มัน..ไม่รู้จักพอจริงๆ"

คุ้งว่าหลังจากที่กลืนป็อปคอร์นลงไปทั้งชิ้น เคยิ้มเยาะก่อนจะกดริมฝีปากของตนลงกับริมฝีปากบางได้รูปอมชมพูดูมีสุขภาพดีนั่นอีกครั้ง ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปรุกล้ำในโพรงปากนิ่มที่ขยับตามแรงบดขยี้ที่หนักหน่วงและเร่าร้อนมากขึ้นกว่าเดิม

"อื้อ..อื้อ"

คนตัวเล็กดว่าเริ่มครางประท้วงเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังขาดอากาศหายใจ ร่างสูงจึงผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่ยังไม่ทันที่คุ้งจะกอบโกยอากาศเข้าจนเต็มปอดริมฝีปากหนาร้อนก็เริ่มทำหน้าที่ของมันต่อไป เคก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวที่ได้เคยประทับตราจองสีกุหลาบเอาไว้แล้ว ร่างสูงใช้จมูกโด่งเป็นสันสูดกลิ่นกายที่หอมอ่อนๆจากสบู่ที่ร่างเล็กชอบใช้เป็นประจำ

"อะ..อ๊ะ"

คุ้งร้องครางเมื่อนิ้วเรียวของเคสัมผัมผัสกับยอดอกที่ชูชันขึ้นด้วยอารมณ์วาบหวามผ่านเนื้อผ้าเบาบางที่ไม่ได้ปลดออก

"อ๊า..อื้อ.."

คุ้งอ้าปากครางอีกครั้งเมื่อร่างสูงก้มลงมาใช้ริมฝีปากครอบครองยอดปทุมถัน แม้ว่าริมฝีปากร้อนจะดูดดุนส่วนนั้นโดยผ่านเสื้อยืดบางๆของคุ้งที่ไม่ได้ถอดออก แต่ทว่าความรู้สึกเสียวซ่านและวาบหวามกลับไม่ได้ลดน้อยลงไปเพราะเนื้อผ้าบางที่คั่นกลางนี้เลย มือหนาซุกซนลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบจนคุ้งรู้สึกโหวงในช่องท้อง

"อ๊ะ!"

คุ้งร้องด้วยความตกใจเมื่อกางเกงขาสามส่วนใส่สบายของตนถูกถอดออกร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนที่ชั้นในสีขาวสะอาดจะถูกส่งตามลงไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวของคุ้งที่แข็งขืนรอรับสัมผัสร้อนจากคนตัวสูง

มือหนาของเคกอบกุมแก่นกายสีหวานของคุ้งก่อนจะรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ

"อ๊า อื้ออ"

คุ้งครางออกมาพร้อมกับเบนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากจะมองมือหนาที่ทำหน้าที่ปรนเปรอให้เขาเพราะความเขินอาย

"ฮึก..อะ.."

ลมหายใจของคุ้งเริ่มติดขัด รู้สึกอยากปลดปล่อยมากขึ้นทุกที มือหนายังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป เร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก

"อีกนิด อ๊ะ..อะ.."

ในขณะที่ร่างบางใกล้จะถึงที่หมายในอีกไม่ช้า มือร้อนที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของคุ้งก็หยุดขยับเอาเสียดื้อๆ

"หยุดทำไม..อ๊ะ..อ๊าาา!!"

เคยกขาเรียวของคุ้งขึ้นมาบนเก้าอี้นิ่มก่อนจะสอดนิ้วยาวเข้าไปในช่องทางด้านหลังของคุ้ง ความเจ็บแปรบแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็วในความรู้สึกของคุ้งจนต้องร้องครางออกมาเสียงดัง

"อ๊ะ อ๊าา อื้ออ!"

คุ้งร้องครางเสียงดังทุกครั้งที่นิ้วยาวขยับเสียดสีกับผนังสีหวานจนเจ้าของนิ้วเรียวยาวต้องใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่หยิบป็อปคอร์นขึ้นมายัดใส่ปากบางเพื่อไม่ให้ร้องเสียงดังจนเป็นเป็นที่สังเกตของผู้คนในโรงหนัง ที่แม้จะน้อยแต่ก็ใช่ว่าจะปลอดภัย

"อึก!! อะ.."

คุ้งหอบหายใจถี่แทนทั้งๆที่อยากจะอ้าปากร้องระบายความสุขสมจากช่องทางด้านหลังใจจะขาด ความเจ็บปวดในคราวแรกมลายหายไปจนสิ้นมีเพียงความวาบหวามเข้ามาแทนที่จนต้องเอื้อมมือไปกำเสื้อเชิ้ตของคนข้างๆจนยับยู่ยี่

"ฮึกก! อึกก.."

เคเร่งจังกวะการขยับให้เร็วขึ้นพร้อมกับเพิ่มจำนวนนิ้วที่สอดเข้าไปในช่องทางคับแคบนั้นอีกสองนิ้ว นิ้วเรียวควานหาจุดกระสันจนเจอก่อนจะกดย้ำตรงจนนั้นจนคุ้งร้องครางไม่เป็นภาษาพร้อมกับแอ่นสะโพกรับทุกจังหวะของร่างสูง

"กูกำลังจะ...อื้ออ.."

คุ้งร้องเพราะใกล้จะถึงจุดหมายอยู่เต็มแก่ เครีบเร่งจังหวะเพื่อส่งร่างเล็กกว่าให้ถึงที่หมาย ความรู้สึกเสียวซ่านและวาบหวามอย่างถึงที่สุดในช่องทางด้านหลังทำให้คุ้งถึงกับต้องบิดกายเร่าๆอย่างทนไม่ไหว

"อื้อ..อ๊ะ อ๊าาา.."

คุ้งเกร็งกระตุกก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะเนื้อตัวของตัวเองไปหมด เคถอนนิ้วออกจากช่องทางสีหวานก่อนจะยกมืออีกข้างขึ้นลูบใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของพี่ชาย

คุ้งก้มลงจัดระเบียบใส่กางเกงเข้าที่ให้เรียบร้อยก่อนจะถูกมือหนาคว้าข้อมือฉุดให้ลุกขึ้นจากเบาะกำมะหยี่

"ไปไหนหนังยังไม่จบ!"

คุ้งเงยหน้าขึ้นมองร่างโปร่งที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"กลับบ้าน"

เคตอบเสียงเรียบแล้วกระตุกแขนบางเบาๆให้ลุกขึ้นยืนเสียที ไม่ต้องห่วงหนังแล้วแค่นี้ก็พลาดไปเกือบเรื่อง

"หนังยังไม่จบ!"

คุ้งเถียงแล้วกระตุกมืออีกรอบ ทว่าผลก็ยังเหมือนเดิม คือข้อมือยังคงติดแหงกอยู่ที่ฝ่ามือหนา

"กูก็ยังเหมือนกัน"

"ว่าไงนะ!?"

"กลับบ้าน!!"

เคออกแรงฉุดร่างบางขึ้นจากเก้าอี้จนตัวลอยติดมือ คุ้งจำต้องเดินออกมาจากโรงพร้อมกับร่างสูงทั้งที่หนังยังไม่จบ..

"กูไม่กลับกับมึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ไม่เอา!!!!!!"

คุ้งโวยวายดังลั่นเพราะดูท่าทาง...หนังที่กำลังจะไปฉายต่อที่บ้านนั้นจะไม่จบลงง่ายๆอย่างแน่นอน...

เป็นกำลังใจให้คุ้งฝึก'วิทยายุทธ'จากอาจารย์เคจนสำเร็จวิชานะจ๊ะ!! ย่าห์! ย่าห์! >[]<'

หลังจากนั่งอ่านจนจบเคก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ โธ่เอ๊ย..ก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็เจ้านี่นี่เองที่เป็นเหตุให้คุ้งไม่กล้ามองหน้าเขา เคส่ายหัวเบาๆอย่างนึกขำก่อนจะกดปิด 'ฟิค' แล้วเปิดตารางงานขึ้นมาแทน..

"ไอ้เชี่ยเค!! ทำไรคอมกูอ่ะ ออกไปเลยนะเว้ย!!"

ผมรีบตะโกนไล่ไอ้เคที่นั่งเล่นคอมผมอยู่ข้างล่าง

"เดี๋ยว ดูตารางงานอยู่"

เคตอบก่อนจะเลื่อนตารางงานดู

"เออรีบกลับไปทำงานเลยนะ กูรู้นะว่ามึงโดดงานมาอ่ะ!"

"อาทิตย์เดียวเองน่า..."

เคลุกขึ้นมาจากเก้าอี้โดยไม่ได้ใส่ใจจะปิดคอมผมเลยซักนิด - -

"พี่แอนโทรตามแล้วนี่ไม่กลับไปทำงานรึไง!?"

"ยังไม่อยากไป ก็อยากอยู่กับ 'แฟน 'ก่อน"

เคพูดก่อนจะรวบตัวผมกอดจนแน่น กูหายใจไม่ออกกกกก!!!!

"ปล่อยกูนะเว้ยยยย!!! ออกปายยยย!!!"

ผมดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของไอ้เคที่พอผมยิ่งออกแรงดิ้นมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งรัดตัวผมแน่นมากขึ้นเท่านั้น

"ไม่ปล่อย!"

"ปล่อยยย!!!"

"ไม่ปล่อย!!"

เคกระชับอ้อมแขนรัดร่างบางที่ดิ้นไม่หยุด เรื่องอะไรจะปล่อยง่ายๆ อุตส่าห์ลงทุนโดดงานมา ไม่ยอมปล่อยหรอก!!

"ไอ้เหี้ยยย!!"

ผมด่ามันด้วยแรงเฮือกสุดท้าย - - ดิ้นจนเหนื่อยก็ไม่หลุดจากแขนหมึกพอลของไอ้เคซักที สุดท้ายก็ต้องยอมให้มันกอดอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ใจง่ายนะ! แต่มันไม่มีแรงจะดิ้นแล้วนี่หน่า -///- (ไอ่แหล - -!)

.

.

.

เช้าวันต่อมา..

"กูจะไปแล้วนะ"

"..."

เคหันมามองพี่ชายฝาแฝดที่นอนอ้าซ่าอยู่บนเตียงชั้นล่างไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เควางกระเป๋าลงที่เดิมก่อนจะเดินเข้ามานั่งบนเตียงชั้นล่างของคุ้ง เขาจะกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯแล้วแท้ๆ มันยังไม่ลุกขึ้นมาแม้แต่จะบอกลาเขาซักคำ!!

"คุ้ง! กูจะไปแล้วนะ"

"เอออออ!! ไปเหอะๆ"

ผมขมวดคิ้วจนยุ่งอ้าปากตอบมันอย่างนึกรำคาญ คนจะหลับจะนอนนี่มันยังไม่ถึงเวลาตื่นของกูเลยนะ!!!!

"กูจะไปจริงๆแล้วนะ?"

ไอ้นี่..อยากไปไหนก็ไปเลยยย!!!

"เออออออออออ"

ผมตอบทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น - -

ไม่มีเสียงรบกวนผมไปพักใหญ่จน 'ฟิค 'ที่อ่านไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วกลับมาหลอกมาหลอนผมอีกรอบ ภาพใบหน้าหล่อของเคโน้มเข้ามาใกล้ใบหน้าของผมพร้อมกับประทับริมฝีปากหนาบนริมฝีปากของผม ความรู้สึกอุ่นนิ่มที่ริมฝีปากพาลให้ผมหัวใจเต้นแรงและดังจนได้ยินแต่เสียงหัวใจที่เต้นถี่ก้องอยู่ในหู แต่เดี๋ยวนะ...

ความรู้สึกอุ่นนิ่มที่ริมฝีปาก!!!

มันชักจะเหมือนจริงไปแล้วนะเว้ย!!!!! ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย(ถึงฟิค- -) ลืมตาขึ้นมาเห็นชายเสื้อสีเทาของไอ้เคที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียงผม

“ตื่นแล้วหรอ?”

เคถามพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

"มึง..มึงยังไม่ไปอีกหรอวะ?"

ผมถามอย่างงงๆพร้อมกับยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองที่ยังร้อนผ่าวอยู่

"จะไปแล้ว"

"เออๆ"

ผมพลิกตัวไปอีกด้านหันหลังให้ไอ้เคพร้อมกับนิ้วที่ยังคาอยู่ที่ริมฝีปากตัวเอง นี่กูฝันร้ายอีกแล้ว แถมคราวนี้เหมือนจริงซะจนน่ากลัว =[]=

เคยกกระเป๋าขึ้นสะพายที่ไหล่ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์

"ท่าทางกูคงจะหลอนไอ้ 'ฟิค' นั่นมากไปล่ะมั้ง!?"

ผมบ่นกับตัวเองเบาๆแล้วตั้งท่าจะหลับต่อโดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันไม่ใช่ความฝันเสียหน่อย! เคได้แต่ยิ้มมุมปากให้กับความซื่อบื้อไม่รู้เรื่องของพี่ชายก่อนจะก้าวขาลงบันไดไป....










จาก http://writer.dek-d.com/peachara/story/view.php?id=710171